Φαγητό στο δρόμο: Τα καλύτερα «βρώμικα» του πλανήτη











Το "φαγητό του δρόμου" ανά τον πλανήτη είναι μια γευστική ιστορία από μόνο του.Ακόμα κι αν επισκιάζεται από ό,τι έχουμε μάθει να αποκαλούμε "παραδοσιακή κουζίνα"της κάθε χώρας.

Μεξικό:Gordita











"Gordita"σημαίνει χοντρούλα,και το όνομα είναι πολύ ταιριαστό γι'αυτές τις αφράτες πιτούλες,που είναι και σκέτες "θερμιδοβόμβες".Η αφράτη ζύμη από καλαμποκάλευρο ζεσταίνεται στο τηγάνι(χωρίς λάδια)μέχρι να φουσκώσει κι εν συνεχεία γεμίζεται με κομματάκια χοιρινού,λουκανικάκια chorizo ή τυρί και μεξικάνικο τσίλι.Ψιλικομμένο κρεμμυδάκι,μαρούλι και,φυσικά,καυτερή σάλτσα ολοκληρώνουν το σύνολο.

Καναδάς:Poutine










Θα τη βρείτε κατά βάση στο Quebec,στην τοπική διάλεκτο του οποίου το όνομά της σημαίνει "ακαταστασία" ή "χάος".Εδώ,όμως έχουμε να κάνουμε μ' ένα νοστιμότατο χάος.Τηγανιτές πατάτες βουτηγμένες σε αλμυρή σάλτσα και συνοδευμένες με τραγανά κομματάκια τυριού.Η σάλτσα φτιάχνεται συνήθως με ζωμό κοτόπουλο.αλλά υπάρχουν κι εκδοχές με μοσχάρι και (σπανιότερα)με ζωμό λαχανικών.

Σιγκαπούρη και Μαλαισία:Murtabak











Οπτικά,το Murtabak μοιάζει με κρέπα,η οποία έχει τυλιχτεί σε ρολό κι εν συνεχεία κοπεί σε κομματάκια.Η γέμισή του ποικίλει,από κομματάκια αρνιού με σάλτσα κάρι,μέχρι αυγά και πράσινο κρεμμυδάκι(που είναι και η δημοφιλέστερη εκδοχή στη Σιγκαπούρη).Θα το βρείτε,επίσης,και σε γλυκιά εκδοχή,με παχύτερη ζύμη-η οποία θυμίζει λεπτή βάφλα-στην οποία περίπτωση λέγεται martabak manis.

Γερμανία:Currywurst










Παρά την ευρύτατα διαδεδομένη παρανόηση,το currywurst δεν είναι τύπος λουκάνικου.Για την ακρίβεια,είναι ο συνδυασμός του λουκάνικου με την(πολύ ιδιαίτερη)σάλτσα που το συνοδεύει,και η ιστορία του έχει ως εξής:Το 1949,ανάμεσα στα συντρίμμια του Βερολίνου,μία νοικοκυρά,η Herta Heuwer,κλέβει από τους Βρετανούς στρατιώτες ένα άγνωστο στα μέρη της μπαχάρι,το κάρι,το οποίο ανακατεύει σε μια σάλτσα ντομάτας και την περιχύνει πάνω από λουκάνικα.Έτσι γεννήθηκε το Currywurst,το οποίο σήμερα κυκλοφορεί σε τόσες πολλές εκδοχές όσα είναι και τα λουκάνικα στη Γερμανία-άπειρα.

Ιαπωνία:Takoyaki












Μπορεί το όνομά τους να θυμίζει μεξικάνικα takos,όμως αυτές οι χαριτωμένες μπάλες από σιταρένια ζύμη περικλείουν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο κομμάτι γλυκού χταποδιού.
Το σύνολο τηγανίζεται με πράσινα κρεμμυδάκια σε ειδικό σκεύος και σερβίρεται πασπαλισμένο με aonori(μπαχάρι από πράσινο φύκια)και,προαιρετικά,βουτηγμένο στη μαγιονέζα ή την πολύ ιδιαίτερη takoyaki sauce.

Ουρουγουάη:Chivito al Pan












Το φημισμένο μοσχαράκι της Λατινικής Αμερικής σερβίρεται εδώ στην πιο οικονομική και πιο "ταπεινή" εκδοχή του:Σε ένα παραγεμισμένο μπριζολο-σάντουιτς σκέτη βόμβα χοληστερινης.Δύο φέτες ψωμιού αλειμμένες με μαγιονέζα κι ανάμεσά τους ένα μικρό βουναλάκι από λεπτοκομμένα μοσχαρίσια μπριζολάκια,ζαμπόν,μπέικον,βραστό ή τηγανιτό αυγό και μοτσαρέλα-ναι,όλα αυτά μαζί.Λίγα λαχανικά προστίθενται για να κρατήσουν τις ισορροπίες:μαρούλι,ντομάτες και ψητές κόκκκινες πιπεριές είναι ο κανόνας,αλλά μπορεί επίσης να το βρείτε με πίκλες,ελιές ή μανιτάρια.

Πορτογαλία:Pastel de Belèm










Το "Παστέλι του Μπελέμ" είναι μια μικρή τάρτα ψημένη στο φούρνο,με σφολιάτα γεμισμένη με μια γλυκιά κρέμα βασισμένη σε αυγά,και πασπαλισμένη με κανέλα.Η φημισμένη
Antigua Confeitaria στο Μπελέμ,στη Λισσαβώνα,που σύμφωνα με την παράδοση φτιάχνει τα "original" και πιο λαχταριστά Pasteis de Belem,πουλά τον απίστευτο αριθμό των 19.000 ταρτών ανά ημέρα.

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου